تفاوت بین جوشکاری TIG و MIG چیست؟
گاز بی اثر تنگستن (TIG) و گاز بی اثر فلزی (MIG) دو نوع فرآیند جوشکاری قوس الکتریکی هستند. چند شباهت بین این دو روش و تفاوت های زیادی وجود دارد.
در جوشکاری TIG از الکترود تنگستن استفاده می شود که در طول فرآیند جوشکاری مصرف نمی شود. در جوشکاری MIG از یک الکترود فلزی استفاده می شود که به عنوان ماده پرکننده برای جوش دو برابر می شود و در حین جوشکاری مصرف می شود.
جوشکاری TIG در درجه اول از آرگون به عنوان گاز محافظ استفاده می کند و گاهی اوقات از هلیوم استفاده می شود. آرگون همچنین گاز محافظ اولیه مورد استفاده در جوشکاری MIG است، اما مخلوط آرگون و دی اکسید کربن اغلب برای کاربردهای مختلف استفاده می شود.
جوشکاری TIG به یک ماده پرکننده جداگانه در قالب میله یا سیم نیاز دارد زیرا الکترود مصرف نمی شود. جوشکاری MIG مواد پرکننده را از طریق الکترود تحویل می دهد.
جوشکاری TIG را می توان تقریباً برای هر فلزی، از فولاد گرفته تا آلومینیوم و آلیاژهای عجیب و غریب، اعمال کرد. جوشکاری MIG برای فلزات غیر آهنی توسعه یافته است، اما می توان آن را برای فولاد اعمال کرد.
جوشکاری TIG دشوارتر از جوشکاری MIG در نظر گرفته می شود زیرا باید تلرانس های محکم تری بین الکترود، میله پرکننده و قطعه کار حفظ شود.
لوله‌های جوش یکی از ساده‌ترین و بادوام‌ترین راه‌ها برای اتصال لوله‌ها به یکدیگر است و لوله‌های فولادی را می‌توان به سادگی با MIG (گاز بی‌اثر فلزی)، TIG (گاز بی‌اثر تنگستن یا SMAW) جوش داد.قبل از جوش دادن دو لوله به یکدیگر. از هر گونه شکافی بین دو لوله اجتناب کنید.در حین جوشکاری، اقداماتی را برای اطمینان از تراز مداوم دو لوله انجام دهید.
دو لوله را تراز کنید و در صورت لزوم از گیره برای نگه داشتن آنها در کنار هم استفاده کنید.
مشعل جوش خود را روشن کنید یا الکترود جوش خود را به فولاد بزنید تا قوس بین ابزار جوش و لوله ها باز شود. به مشعل اجازه دهید تا یک گودال جوشکاری کوچک روی سطح فولاد تشکیل دهد که به آن جوش چسبنده می گویند.
قوس را کمی حرکت دهید و گودال جوش دیگری را در جای دیگری از محیط لوله ها ایجاد کنید. به حرکت قوس ادامه دهید و حوضچه های جوش بیشتری ایجاد کنید تا زمانی که یک سری جوش های چسبنده در فواصل منظم در امتداد محیط ایجاد کنید.
ابزار جوش را به طور کامل در امتداد محیط لوله ها حرکت دهید و یک گودال جوشکاری ایجاد کنید که به طور کامل در اطراف محیط گسترش یافته و دو لوله را به هم متصل می کند.
قوس را خاموش کنید و اجازه دهید حوضچه جوش چند دقیقه خشک شود.
MAPP یک مخلوط گازی است که توسط شرکت داو شیمیایی ایجاد شده است که ترکیبی از گاز مایع (LPG) مخلوط با متیل استیلن-پروپادین است. گاز MAPP را می توان با فشار بالا و به همان روش LPG ذخیره کرد و مورد علاقه جوشکاران سرگرمی است. با این حال، مشعل‌های MAPP شعله‌ای بسیار داغ، تقریباً به گرمی اکسی استیلن، ایجاد می‌کنند و گاز را می‌توان برای عملیات برش فلزات صنعتی استفاده کرد. MAPP نباید برای جوشکاری فولاد استفاده شود زیرا هیدروژن موجود در مخلوط گاز می تواند منجر به جوش های شکننده شود.
قطعاتی که قرار است جوش داده شوند را به هم بچسبانید و تراز بودن را بررسی کنید.
مشعل جوشکاری را روشن کرده و شعله را تنظیم کنید. برخی از مشعل های MAPP از یک سیلندر اکسیژن جداگانه استفاده می کنند. دیگران برای تامین اکسیژن شعله به هوا متکی هستند. شعله را روی قطعات کار لمس کنید و در یک دایره کوچک حرکت دهید تا مواد در ناحیه جوش ذوب شوند.
مشعل را حرکت دهید تا حوضچه فلز مذاب را به سمت جلو حرکت دهید و مواد پرکننده را در صورت نیاز با میله پرکننده به جوش اضافه کنید. فلز پایه باید به اندازه‌ای داغ باشد که میله پرکننده هنگام تماس با قطعه کار مانند لحیم ذوب شود.
به حرکت دادن جوش به جلو ادامه دهید تا کامل شود. با گرم شدن قطعه کار، سرعت جوشکاری را تنظیم کنید تا از سوختن فلز جلوگیری شود. اجازه دهید جوش پس از اتمام خنک شود.
