جوشکاری فلزات فرآیند اتصال دائمی دو قطعه فلز یا پلاستیک به یکدیگر است. چندین روش جوشکاری برای اهداف مختلف وجود دارد. بیشتر آنها از حرارت شدید برای ذوب این دو ماده با هم استفاده می کنند. برخی از ابزارهای جایگزین مانند جوشکاری حالت جامد بر روی مواد استفاده می کنند که گرما را به خوبی تحمل نمی کنند. بیشتر فرآیندهای جوشکاری نسبتاً جدید هستند و در طول انقلاب صنعتی و پس از استفاده رایج از برق در حال توسعه هستند.
جوش قوس الکتریکی
در این نوع جوشکاری از منبع تغذیه جوشکاری برای ایجاد قوس الکتریکی بین الکترود جوشکار و فلز در حال جوش استفاده می شود. قوس الکتریکی فلز را تا نقطه ذوب گرم می کند. جوشکاری قوس الکتریکی به دلیل هزینه کم بسیار محبوب است. انواع مختلفی از جوشکاری قوس الکتریکی وجود دارد، از جمله جوشکاری قوس فلزی محافظ، جوشکاری MIG، شار مغزی، گاز بی اثر تنگستن و جوشکاری قوس زیر آب. اینها بیشترین استفاده را دارند.
جوش انرژی
جوشکاری انرژی که به جوشکاری لیزری یا با پرتو الکترونی نیز معروف است، فرآیند بسیار جدیدی است. این فرآیند جوشکاری سریع است و به راحتی قابل اتوماسیون است و برای تولید با سرعت بالا مفید است. جوشکاری پرتوی الکترونی یا لیزری از لیزر یا پرتو الکترونی بسیار متمرکز استفاده می کند. جوشکاری انرژی هزینه راه اندازی بالایی دارد که اشکال عمده این نوع جوشکاری است. همچنین مستعد ترک خوردگی حرارتی است که زمانی رخ می دهد که فلز بعداً در معرض تغییرات شدید دما قرار گیرد.
جوشکاری گاز
جوشکاری گازی که به آن جوش اکسی استیلن نیز می گویند یکی از قدیمی ترین انواع جوشکاری است که در گذشته بسیار رایج بوده است. جوشکاری گازی از شعله باز استفاده می کند که توسط گاز استیلن از طریق مشعل جوش تغذیه می شود. برای بسیاری از کاربردهای صنعتی استفاده می شود و نسبتاً ارزان است. جوشکاری قوس الکتریکی جایگزین گاز در فرآیندهای صنعتی و تولیدی شده است. یکی از اشکالات عمده گاز این است که زمان بیشتری برای خنک شدن جوش نیاز دارد.
جوشکاری مقاومتی
جوشکاری مقاومتی یا جوش نقطه ای که گاهی اوقات به آن می گویند، شامل اعمال جریان الکتریکی بین دو قطعه فلز است. جریان، بخش یا نقطه بسیار کوچکی از دو فلز را تا نقطه ذوب ذوب می کند و آنها را به هم می چسباند. جوشکاری مقاومتی خطر کمتری نسبت به جوشکاری گازی یا قوس الکتریکی دارد و استفاده و خودکارسازی آن برای فرآیندهای تولید ساده آسان‌تر است. جوشکاری مقاومتی کاربرد محدودی دارد و واقعاً فقط می تواند دو قطعه فلزی را که روی هم قرار گرفته اند به یکدیگر متصل کند. هزینه تجهیزات اولیه نیز بالاست.
جوش حالت جامد
جوشکاری حالت جامد جالب است زیرا دو قطعه فلز را از طریق فشار و ارتعاش به هم متصل می کند. برای ذوب فلزات از حرارت استفاده نمی شود. در عوض، فشار و ارتعاش بسیار زیاد باعث می‌شود که فلزات از طریق انتشار اتم‌ها را مبادله کنند و این دو قطعه را به صورت یکپارچه به هم بپیوندند. انواع مختلفی از جوشکاری حالت جامد وجود دارد، از جمله جوشکاری اولتراسونیک، جوشکاری انفجاری، اصطکاکی، جوشکاری غلتکی، پالس الکترومغناطیسی، کواکستروژن، جوش سرد، انتشار، گرمازا، جوشکاری فرکانس بالا، جوشکاری با فشار داغ و جوش القایی. آماده سازی کامل سطح فلز قبل از شروع جوشکاری حالت جامد مورد نیاز است. تجهیزات نیز نسبتاً گران هستند.
جوشکاری فورج
قدیمی ترین نوع جوشکاری، جوشکاری فورجی است که آهنگران آن را انجام می دهند. در جوشکاری فورج دو قطعه فولاد کم کربن تا ۱۸۰۰ درجه فارنهایت حرارت داده می شود و با هم چکش کاری می شود. جوش فورج همه کاره است و در تولید طیف وسیعی از محصولات استفاده می شود. متأسفانه این نوع جوش دارای معایبی است. زمان زیادی طول می کشد تا فلز جوش داده شود. فقط فولاد کم کربن را می توان به این روش جوش داد. جوش گاهی اوقات توسط زغال سنگ مورد استفاده در گرمایش کوره به خطر می افتد. آهنگرها برای جعل فلز به مهارت بالایی نیاز دارند.
